เอเลนXแจน (friends)

เนื้อเรื่อง

เอเลนxแจน(friends)

ณ ห้องนอนพวกผู้ชาย

โครม!! ตู้ม!!

"ไอเอเลนนี่แกกะหาเรื่องฉันหรือไง หะ!?"

"อีหน้าม้า! ก้อฉันขอโทษนายแล้วไม่ใช่รึไง!"

"ย้าก//ประสานเสียง"

ปั้ก!

เท้าเอเลนและแจนกำลังยันหน้าของคู่กัดคัวเองอยู่

"พวกนายนะ เลิกทะเลาะกันซะทีน่า!"

เพื่อนสนิทของแจน มาร์โก้และ เพื่อนสนิทของเอเลน อาร์มินเข้ามาห้ามปราม

"อาร์มิน!ปล่อยฉัน คืนนี้ถ้าฉันไม่ได้ฝากรอยเท้าไว้บนหน้ามัน ชาตินี้ฉันคงตายตาไม่หลับ!"

เอเลนตะโกนใส่อาร์มิน และเผลอปล่อยเอเลน

"หา~! อย่างนายเนี่ยนะจะประทับรอยเท้าไว้บนหน้าฉัน? มันเร็วไป1000ปีโว้ย" 

แจนดิ้นจนมาร์โก้ห้ามไม่ไหว

ทั้งอัดกันต่อ อาร์มินกับมาร์โก้ก็ได้แต่ยืนมอง

ปั้ง!!!

"เฮ้ย พวกนาย!ทำอะไรกันนะ ครูเคธกำลังมานะโว้ย!"

โคนี่รีบวิ่งเข้ามาในห้องมาบอก

"นี่ เอเลน!แจน!เบลทรูทไม่ค่อยสบายนะ อย่าเพิ่งทะเลาะกันสิ"

ไรเนอร์ที่นั่งอยู่ก็ลุกขึ้นมาหาทั้งคู่

"ก็ไอ้เอเลนนะสิ! ฉันนอนอ่านหนังสือ(โป๊)อยู่ดีๆ มันแกล้งเป็นทำหมอนหล่นใส่หน้าฉัน!"

"ก็กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ได้ตั้งใจ! แล้วเมื่อไหร่มึงจะเอาตีนเน่าๆของนายออกจากหน้าฉันเนี่ย!"

เอเลนคว้าเอาหมอนมาฟาดหัวแจนจนคว่ำ

ปั้ง!!

"เอเลน เยเกอร์! แจน กิลชูไตน์! นายสองคนทะเลาะกันอีกแล้วรึไง  คนอื่นนอน! พวกนายสองคนไปวิ่งรอบสนาม! เพื่อนกันต้องสามัคคีกัน!" 

สิ้นเสียงครูเคธ ทั้งคู่ก็โดนไล่ ไปสนาม

.

.

ณ สนาม

"ฉันได้วิ่งเพราะแกแท้ๆ! เอเลน!"

แจนตะคอกใส่เอเลน

"ถ้าแกอภัยให้ฉัน มันก็ไม่เป็นแบบนี้หรอกเฟ้ย!"

ทั้งคู่วิ่งอยู่ท่ามกลางความมืด แสงไฟริบหรี่...

"20 รอบแล้ว!!"

แจนดีใจที่จะได้พัก

"ฉัน จะทำ ให้ถึง25 รอบให้ดู.."

เอเลนที่วิ่งมาถึงพร้อมๆกันแต่ก็ยังจะฝืนวิ่งต่อแต่...

โครม!!!

เอเลนเข่าอ่อนและล้มราบไปกับพื้น

"เอเลน!!!!?"

แจนรีบวิางเข้ามาดูเอเลนที่กองอยู่ที่พื้น

"ไม่ต้องห่วงฉันน่า...."

เอเลนยังคงดื้อด้านต่อไป...

"นี่! ยอมรับความจริงซะมั่ง ว่านายมันอ่อนแอ เอเลน!" 

แจนตะคอกใส่เอเลน ที่ทำท่่ายังกะคลานแนะ

"ฉันต้องวิ่งอีก ห้ารอบ ฉันต้องชนะนาย!"

เอเลนพยายามฝืนตัวเอง

"พอได้แล้ว นายต้องพักนะ ไม่ต้องแข่งอะไรกันแล้ว" 

แจนพยายามอุ้มเอเลนที่เหนื่อยจนหมดแรงแต่ยังปากดีเหมือนเดิม

"ปล่อยกู อีหน้าม้า!"

เอเลนตะคอกใส่แจน

"มึงยอมได้แล้ว อีหน้าตุ๊ด!"

เอเลนรู้สึกโมโหมากว่าทำไมเขาต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องแค่นี้...

ฟึ่บ!! พลั่ก!!

"ออกไปห่างๆกูนะ!!!!"

เอเลนผลักแจนเต็มแรงเท่าที่มีจนอีกฝ่ายเซไปและ..

พรืด!!

โครม!!!

"อั้ก!"

แจนเผลอลื่นและล้มหงายท้อง หัวฟาดพื้น..

"อ..โอย.."

ด้านหลังศรีษะมีเลือดซิบออกมานิดหน่อยแต่เพราะมีขนาดเล็กมากและอยู่ในความมืดที่มีไฟสลัวๆจึงทำให้มองไม่เห็น

"เห้ยแจน!!!? เป็นไรไหม กูขอโทษ!!"

เอเลนแทบไม่ออมแรงเล่นผลักล้มขนาดนั้น ด้วยความตกใจ เอเลนจึงรีบวิ่งมาหาแจนด้วยสีหน้าที่ซีด

"รุนแรงจังเลยนะ...แต่ชั่งเหอะ ไม่เป็นไรหรอก.."

แจนพยายามคงสีหน้าแต่ในใจนี่สิ..

'กลับไป แกโดนแน่...'

เอเลนมีความรู้สึกผิดเล็กน้อย...

"เอาละไป ห้อง พยาบาลเหอะ เผื่อหัวนายเป็นแผล.."เอเลนพยุงแจนขึ้นมา

"เอ..!" 

ฟุ่บ..

แจนทรุดลงกับพื้นต่อหน้าต่อตาเพื่อนของเขา

"เห้ย! แจนเป็นอะไรนะ! อย่าเป็นอะไรไปนะเว้ย!"

 เอเลนรีบเอาแจนขึ้นหลังตัวเอง..

.

แฮก แฮก แฮก

"แจน ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ อย่าเป็นอะไรไปนะ!!"

เอเลนยังคงพยุงเพื่อนตัวไปห้องพยาบาล ทั้งหนัก ทั้งเหนื่อยแทบขาลาก แต่เขาก็ยังฝืนวิ่งต่อไปด้วยความเป็นห่วง

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ณ ห้องพยาบาล

.."อ..อือ "แจนรู้สึกตัวแบบสะลึมสะลือ

"อ..โอ้ย!"แจนเจ็บแปล๊บที่หัวและใช้มือลูบ

"ผ.ผ้าพันแผล???" 

'ฉันว่า แผลมันแค่ที่หลังหัวนะ..ทำไมมันพันทั้งหัวเลยละเนี่ย???'

แจนรู้สึกหนักขา และมองไปที่ขาตัวเอง

"เอเลน?"เอเลนกำลังฟุ่บอยู่ที่ขาของเค้า

"หือ แจน?"เอเลนตื่นขึ้นมาแบบสะลึมสะลือด้วยกัน

"นาย พาฉันมา ที่นี่?"แจนมองหน้าเอเลน...

     "อื้อ"

แจนหน้าเริ่มแดง

"ฉันขอโทษและขอบคุณนายนะ.."แจนเขินนิดหน่อย ถึงจะไม่อยากเขินก็เถอะ

"...."เอเลนยังคงเงียบไม่พูดอะไรต่อ

"เออ เราผิดเองแหละที่ทำหมอนหล่นใส่หน้า

นายอ่ะ ขอโทษนะ"เอเลนหน้าเริ่มแดง

"ฉันก็ผิด กะอีแค่หมอนหล่นใส่หน้าทำไมฉันต้องโกรธด้วยนะ"แจนมองหน้าเอเลน

"ช่างมันเถอะ"

วันต่อมา 

ย้ากกกก!!!!

"เอเลน แกจงใจชนฉันให้ซุปหกใช่ไหม!!"

แจนกระชากคอเสื้อเอเลน

"ก็คนมันเบียดกันอ้ะ!!" เอเลนผลักแจน แต่ตัวเองดันเผลอลื่นซุปที่แจนทำหกไว้ จนล้มไปด้วยกัน

...

โออา จ๊อก แจ๊ก วี้ดวิ้ว~

เอเลนล้มและปากดันประกบกับแจนพอดิบพอดี

แจนหน้าแดงสุดขีดผลักเอเลนออกและรีบวิ่งหนีไปนอกโรงอาหาร

"เอเลน!"มิคาสะตะคอกใส่หน้าเอเลนและ สีหน้าเริ่มซีด

"ทำกับฉันบ้างสิ!!"มิคาสะโถมตัวเข้ากอดเอเลน

 เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นต่อหน้าทุกคนในโรงอาหาร

ฝั่งแจน 

"เจ้าบ้าเอ้ย!! จูบแรกของฉัน..." แจนนั่งทรุดกอดเข่าตัวเอง อยู่หน้าประตู

หน้าแจนเริ่มแดงอีกรอบ

"ปัดโธ่เว้ย! ไอหน้าจะแดงหาพระแสงไรฟะ!"

เพียะ เพียะ เพียะ เพียะ แจนตบหน้าตัวเอง

"นี่เราชอบหมอนั่นรึไง"แจนหน้าแดงจนร้อนแทบมีควันขึ้น

-จบ-

By EuzZa..
-------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่าาา โอเล่!! 
มาแนะนำตัวกันนิดนึงนะคะ ฟิคก่อนไม่ได้เขียน-3-
ทุกคนเรียกหนูว่า ซือซือกันนะคะ (ยูซึก็ได้ค่ะ -0-ซือๆออกเสียงยาก)
ขอบคุณสำหรับที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ ฟิคเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่สองของหนูนะค่ะ ฉะนั้น หากเนื้อเรื่องค่อนข้างงงหรือสับสนก็ขอโทษด้วยนะคะ